Το 1922, κάτοικοι της Περάμου της Μ.Ασίας διώχθηκαν από το τόπο τους στιβαγμένοι σε καϊκια και οικογένειες χωρίσαν σε μια στιγμή.

Άλλοι κατευθύνθηκαν στη Πέραμο της Καβάλας κι άλλοι στα μέρη της Αττικής, ψάχνοντας να βρουν μέρος να εγκατασταθούν. Επειδή, λόγω παράδοσης οι περισσότεροι ήταν ψαράδες, το μέρος το οποίο προτιμήθηκε ήταν αυτό που βρίσκεται η σημερινή Νέα Πέραμος, στο οποίο κατέληξε μετά από πολύ σκέψη μια επιτροπή από τους τότε Περαμιώτες, η οποία και δημιουργήθηκε με αυτό τον σκοπό, να βρουν δηλαδή το τόπο που θα στεγάσουν τα όνειρά τους για μια καλύτερη ζωή. Ο χώρος αυτός παραχωρήθηκε από την τότε κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου.

Από το 1925, άρχισε η σταδιακή στέγασή τους στον συνοικισμό, όταν ακόμα αυτός ήταν μισοτελειωμένος. Στον οικισμό αυτό εγκαταστήθηκαν στα έτοιμα σπίτια Περάμιοι, αλλά και άλλοι πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης και τις Μ. Ασίας.

Το πρώτο σχολείο ήταν μια ξύλινη παράγκα, το οποίο χρηματοδότησε ο τότε πρωθυπουργός Θ. Πάγκαλος. Το σχολείο λειτουργούσε τις Κυριακές ως εκκλησία, ώσπου με διάφορες δωρεές χτίστηκε η εκκλησία. Στην εκκλησία μεταφέρθηκε η εικόνα του Άι-Γιώργη από τη Πέραμο της Μ. Ασίας.

Το 1928 ο οικισμός αναγνωρίστηκε επίσημα και εντάχθηκε στον δήμο Μεγαρέων, ενώ ένα χρόνο μετά, το 1929, έγινε κοινότητα.

Η Νέα Πέραμος ονομάζεται και Μεγάλο Πεύκο. Είναι μια προσωνυμία η οποία επικράτησε εξαιτίας ενός μεγάλου πεύκου, όπου συνήθιζαν να δίνουν ραντεβού οι κάτοικοι των Μεγάρων. Ήθελαν έτσι να μαζεύεται ένας μεγάλος αριθμός ατόμων, ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος να τους ληστέψουν στον δρόμο προς την Αθήνα. Αργότερα, στο σημείο που βρισκόταν χτίστηκε το ξενοδοχείο Μεγάλο Πεύκο που υπάρχει ακόμα και σήμερα στην είσοδο της Νέας Περάμου.

Credits:

• (Με στοιχεία από την Wikipedia).